Nie będę pisać wesołych wierszy

Nie będę pisać wesołych wierszy
Tylko dlatego, że Tobie jest do śmiechu.
Nie rozumiesz, że ja cierpię?
Każdego dnia coraz trudniej
Przykrywać twarz uśmiechem.
To, co jest pod maską i tak kiedyś wyjdzie na jaw.
Jeszcze ciężej podnieść wzrok z ziemi,
Wiedząc, że wszyscy są szczęśliwi.
Więc co jest ze mną nie tak?
Czy to tylko mgła?
Złudzenie?
Zbytnia wrażliwość na chociażby najmniejszą rysę?
Łatwo jest zamknąć się w czterech ścianach.
Wypłakując wszystkie krzywdy w poduszkę.
Ciężej iść przed siebie,
Gdy ktoś ci pluje w twarz.
A Ty?
Za kogo się masz?
Może czas podać rękę,
Zamiast z boku stać?