Niedziela

Niedziela jest nadzieją,
Bo wtedy widzę Ciebie.
I oczy mi się śmieją 
I znowu jestem w niebie.

Niedziela jest nadzieją,
Spotkaniem naszych źrenic.
I nogi moje mdleją,
Zaczynam się rumienić.

Niedziela jest nadzieją
Nim poniedziałek wstanie
I serca skamienieją
I cisza znów nastanie.

Ludzie późnej godziny

Tu ludzie późnej godziny
Ze spalonymi sercami
Wypełzają wieczorami
Z szarych opar swej spaliny.

Tu ludzie późnej godziny
Za dnia śpią gdzieś w piwnicach,
Nocą błądzą po ulicach.
Ubierają gorzkie miny.

Tu ludzie późnej godziny
Rozkładają się po rogach,
Na patykowatych nogach,
Ulepieni z suchej gliny.

Tu ludzie późnej godziny
W ukryciu płaczą namiętnie,
Mijają nas obojętnie,
Gdy koło nich przechodzimy.

Tu ludzie późnej godziny
Idą do sklepu po bułki.
Biorą tylko z niższej półki.
Wracają w swe ruiny.

Tu ludzie późnej godziny
Duszą się w ciasnej piwnicy.
Na bruk obskurnej ulicy
Wylewają mdłe mydliny.

Tu ludzie późnej godziny
Budują plebejskie mury.
Zanim wzniosą się na góry-
Spadają z niskiej drabiny.

Tu ludzie późnej godziny
Łamią kości ze starości,
Skaczą z dachów codzienności
Toną w morzu swej rutyny.

Tu ludzie późnej godziny
Krzyczą zza maski cierpienia.
Powiedz - widzisz te spojrzenia?
Nie. Za bardzo się spieszymy.