Mówiłeś mi,
Że jestem stracona na wieki.
Jestem nikim,
Niczym.
Nie zasługuje na miłość i zrozumienie.
Na uśmiech i szczęście.
Nigdy nie będę nawet przeciętna.
Powoli zaczynałam w to wierzyć.
Kiedy burze trwały zbyt długo,
A nad innymi świeciło słońce
Niedostępne dla mnie.
Oddychałam ciemnością
Ze ściśniętym sercem,
Na pół dusząc się.
Im głębiej czegoś szukałam,
Tym bardziej mi tego brakowało.
Najbardziej nieidealna.
A dziś już wiem,
Że Ziemia nie po mojej orbicie toczy się.
Choć to nie znaczy, że nie mam prawa tu być.
Bo dziś jestem silniejsza
Lecz nie na tyle silna by zmienić los,
Cofnąć czas.
Dziś wiem,
Że nie chce być przeciętna.
Wow..w twoich wierszach często pojawia się motyw przeciętności.Uwierz mi,nie jesteś przeciętna."im głębiej czegoś szukałam,tym bardziej mi tego brakowało". Ten fragment podoba mi się najbardziej. Cudo:)
OdpowiedzUsuńF.
I końcówka tez mi się podoba :) M.♥
OdpowiedzUsuńwiersz bardzo ładny, ale strasznie nie czytelny przez kolorowe tło :(, a komentarze po prostu nie do odczytania
OdpowiedzUsuńIt would be great if you can inform me about new english poems.
OdpowiedzUsuńKarlsruhe ? Thats great. I live in Baden-Würrtemberg, too.
Karlsruhe is only 2 hours far away from me :)
Wish you a nice evening.
xoxo
Ina :)
Jestem pod wielkim wrażeniem ;) Kochana zapamiętaj, że nie jesteś przeciętna. Jestem wysoko, wysoko ponad przeciętnością. A jednym z tych powodów, że jesteś na samym szczycie jest to, że masz niesamowity talent! Uwierz w to dziewczyno ! ;) A drugim np. jest to, że jesteś Lovatic, a oni nie są przeciętni nigdy ;p Stay Strong i Believe in yourself !
OdpowiedzUsuń