Przegrana

Widzę jak znowu płaczesz
Krwawiąc bólem z otchłani serca.
Chcesz wykrzyczeć światu prosto w twarz
Wszystko, co tak bardzo rani
Lecz zanim padną pierwsze słowa
Zdajesz sobie sprawę z tego, że nikt Cię nie słucha.

Ledwie otworzysz oczy
Wiesz już, że dzień będzie stracony.
Zawsze coś psujesz.

Ty.
Potwór w lustrze,
Potwór w duszy.
Cała Ty.
Potwór na świecie.
Potwór wśród ludzi.
Tylko Ty.Chcesz schować się przed światem.

Ty.
Przegrana dusza.
przegrane życie.
Cała Ty.
Przegrana przyszłość,
Przegrana przeszłość.
Tylko Ty
I demony dręczące Twoją duszę.

Widzę jak znowu cierpisz.
Nie potrafisz się odnaleźć
Wśród ludzi z kamienia
Jako najwątlejszy, niepotrzebny twór świata.

Nie potrafisz przejść obojętnie.
nie potrafisz sobie wybaczyć.
Żyjesz połykanymi łzami.
Już się nimi nie dławiąc, nie krztusząc.

Nie potrafisz od tego uciec.
Nie potrafisz tego zrozumieć.
Zgubiłaś nadzieję tam, gdzie umiera sen.
Więc błądzisz na jego granicy pod osłoną nocy,
Gdy choć na chwilę serce odzyskuje oddech.