Krzyżyk na drogę

*wiersz napisany przy współpracy z Cezarym Jędryką

Stojąc przed lustrem zapinam klapy surduta,
Wkładam nogę lewą do lewego, prawą do prawego buta,
Zakładam mundur nowy i świeży niczym blady świt
Z myślą, iż nie zobaczymy się nie tylko dziś,
Ale przez najbliższe kilka lat żyć będziemy w rozłące:
Ty marzyć będziesz w domu i śnić, a ja na jeszcze zielonej łące
Z karabinem w dłoniach i z duszą na ramieniu będę spoczywał;
Oby Atena tym razem okazała się litościwa.
Lecz nie ona zostanie moją panią nocy i dnia,
Rytmem, który wyznacza mój życia takt,
Zegarmistrzem, który nieustannie nakręca zegar życia mój;
Kochana żono ma, ja pozostanę na wieki wieków amen Twój!
Pomódl się za mnie, kiedy turkot powozu usłyszysz,
Zamknij się w pokoju i pogrąż w melancholijnej ciszy,
Złóż razem dłonie, tak jak zwykłaś do pacierza,
A ja spokojnym się ostanę aż do ostatniego huku moździerza.
Teraz krzątasz się, pakujesz walizki w zamęcie,
Z kąta w kąt biegasz, powstrzymując łzy zawzięcie;
Podchodzę i Cię zatrzymuję, ocieram gorzką kroplę z Twej twarzy.
Dozgonna bliskość i wieczna Twoja miłość jedynie mi się marzy...

***

Za oknem znowu zachodzi krwawe słońce...
Patrzę na fotografie na ścianie wiszące:
Wycieczka w góry, pamiątka ze ślubu, nasz pierwszy taniec.
Ocierając z rzęsy łzę, wyciągam stary różaniec
I jeszcze raz błagam Boga miłosiernego,
Aby przywrócił mi Ciebie żywego.
Przygryzam spierzchnięte wargi. Zapomniały już smak Twoich ust.
W oddali nadal słyszę szumiący wodospad łez innych sióstr.
Klękam na zimnych deskach podłogi,
W rytm modlitwy drżą zmęczone nogi,
A gdy oczy zamykają się już do spania
Wspominam jeszcze dzień naszego pożegnania.
W czasie tak daleki lecz sercu wciąż bliski,
Gdy w rozpaczy milczenia pakowałam walizki.
Pod ubrania wcisnęłam nasze zdjęcie
I siadłam przy stoliku, łzy powstrzymując zawzięcie.
Na kartce papieru pachnącej moimi perfumami
Napisałam "Na zawsze Twoja, mój Ukochany",
Następnie podpisałam pocałunkiem szminki
I wetknęłam między pozostałe upominki,
A na koniec wręczając pakunki na drogę,
Całując w czoło, dałam ostatnią przestrogę.
I na piersi zawiesiłam Ci krzyżyk, który dostałam od mamy...
Powiedziałeś, że oddasz... Że jeszcze się spotkamy.
I szedłeś z uśmiechem na twarzy skazańca,
Zostawiłeś mi tylko parę paciorków różańca
I ciepły pocałunek na szyi słonej od łez.
Poszedłeś w świat, póki pachniał bez,
A gdy znikałeś za kotarą bramy
W uszach ciągle brzmiało "jeszcze się spotkamy".

***

Jadę powozem, wzrok wbijam w pustą przestrzeń,
Dłonie trzymam na kolanach splecione. Teraz, póki mogę jeszcze,
Wspominam dawne chwile spędzone z moją żoną ukochaną…
Nie, pośród mgieł wojny to już nie to samo…
Skończyły się czasy, kiedy leżeliśmy na polach beztrosko,
Śpiewaliśmy w duecie, a leśne echo te pieśni powtarzało i niosło…
Jednak dzisiaj będzie inaczej, będę leżał na łące
Brudnej i krwią płynącej, gdzie truchła śmierdzące
Swym gnijącym aromatem będą mi towarzyszyć…
Boże… Ile dałbym, aby znów poczuć woń Twych perfum w spokoju i w ciszy…
Wypychają z powozu - rozmyślań i wspomnień czas dobiegł końca;
Dają karabin i przeć każą w stronę piekącego słońca…
Zamiast błądzić z Tobą na szczęścia tropie,
Pada komenda: „Padnij!” i wszyscy zlegamy w okopie.
Symfonią jedyną są teraz kule,
Które niczym nosiciele śmierci nad głowami świszczą czule.
Nutami moimi ostały się wybuchy,
Którymi włada i od których ginie człek kruchy.
Rytmem stało się przeładowanie…
Czy kiedykolwiek wrócę? Jeśli tak, to w jakim stanie?
Lecz niestety nie czas na takie pytania,
Gdyż wtem Dyrygent wzywa do moździerza ładowania.
Wstaję z okopu i przez pole bitwy biegnę, prosto przed siebie zmierzam.
Kula utkwiona w sercu to nic, Brat Broni wnet ból uśmierza.
Całuję krzyżyk, który mam na zakrwawionych piersiach;
Rad byłbym spoczywać teraz w Twoich, a nie w medyka objęciach…
- W co wierzycie? Tylko szczerze!
- Wierzę ja w Boga i w Polskę wierzę!
- Bardzo Was boli serce przedziurawione?
- Nie gadaj, opatruj… Powiedz mojej żonie…
- Ejże, ejże! Hola żołnierzu, nie przyszliście tu umierać!
- Obiecałem rychły powrót… Czas już nastał… Trzeba się więc zbierać.
- Moment, zaraz! Moment, chwila! Nie przyszliście tutaj na wakacje!
- Macie rację… Ale proszę spojrzeć… Ot, Dyrygent zginął… Tylko czekać na dekapitację…
Czy nie przelewana jest już krew? Czyżby wojny nastał kres?
Przenieśmy się tam, gdzie szumi wodospad gorzkich łez.

***

Dziś jak co dzień, świat bez Ciebie szary i ponury,
Przykładam do twarzy stary mundur, by poczuć zapach Twojej skóry.
Zdaje się, że słyszę ten dźwięk, co grał w Twoim sercu
Wtedy, gdy mnie ujrzałeś na ślubnym kobiercu
I przyrzekałeś, że będziemy razem szczęśliwi, weseli
I nie sądziłeś, że kiedykolwiek coś nas rozdzieli.
Dziś mętlik pytań mam w głowie...
Pytań, na które nikt mi już nie odpowie.
Czy jeszcze kiedyś w Twych ramionach spocznę?
Boże, czemu rozdzieliłeś to, co miało pozostać nierozłączne?
A ja czekam dni, miesiące, lata...
Lecz w kalendarzu wciąż widnieje pożegnania data
I nadal na trawniku leży kosa, którą kosiłeś trawę,
A na parapecie kubek, w którym rano pijałeś kawę.
Dziś do niego zbieram moje łzy
I czekam aż wrócisz, gdy rozkwitną bzy.
Znów ściemnia się na dworze, niebo zwiastuje burze...
I oto widzę postać w zielonym mundurze.
Niespodziewanie się wyłania z podwórka bramy,
Po trawie wloką się obdarte glany
I na głowie taka sama czapka żołnierska,
A na niej błyszczy odznaka oficerska;
I już wybiegam z domu, omal nie wyłamując drzwi,
Rozumem wciąż myślę, że to mi się śni...
Granatowe sukno przykryło słońce na niebie
Lecz serce z piersi się wyrywa i pędzi w tą ulewę,
Więc bose stopy mkną w stronę bramy,
Bym mogła wreszcie Cię dotknąć, o mój Ukochany.
Chcę się rzucać na szyję i wtulić w Twe ramiona,
Usłyszeć, że wojna jest skończona;
I już coraz bliżej jestem, półprzytomna padam na kolana...
Lecz co widzę? To nie Ty... Twarz nie ta sama.
To tylko posłaniec wracający z pola bitwy...
Składam więc dłonie jak do modlitwy
I już potok słów ma wypłynąć przez me wargi:
Pytania, prośby, żale i skargi.
Krzyczę, błagam, płakać nie przestaję...
Lecz on odchodzi i do ręki tylko daje
Mały krzyżyk krwią zaplamiony, z Twej piersi zerwany
I ostatni list do mnie... Niewysłany.