Nie potrafię

I niby nie obchodzi mnie,

Co o mnie myślisz.

Bo ja muszę pozostać silna,

Niezniszczalna,

Odporna na wszystkie trucizny 

Podtruwające moje zycie.

Zabierające mi siłę,

Zabijające od środka.

Muszę iść dalej

I nie rozglądać się wkoło,

Czy ktoś z boku spojrzy na mnie krzywym okiem,

Czy się zaśmieje,

Czy może nawet nikt nie zauważy.

Choć to mój czas,

Czas na głupoty,

Potknięcia,

Zapomnienie.

To nie potrafię być twarda.

Serce jest zbyt wrażliwe,

Choć wiele widziało.

Nie potrafi być odporne,

Mimo tylu ran, blizn, szwów.

Nie może być obojętne

Na coraz to nowsze kolce.

Gdzieś głęboko kryje się

Zagubione dziecko,

Które szuka swojego miejsca na świecie

Lecz nawet jak zranisz do krwi,

To nie pokażę ci swojego oblicza.

Będę udawać, 

Że nic się nie stało.